Umutlarımız Düşmeden Şiiri - Nilgün Yıld ...

Sen giderken;
Öylece durdum hayatın ortasında.
Yüzünün yabancılaşmasını izledim.
Bir kuş öldü çırpınarak, gönlümün karasında.
Sisli bir sabahın ışığı,
İnce bir tül gibi örttü izlerimizi.
Başka evlerde konuşuluyordu artık aşk;
Bizim avuçlarımızı çiziyordu yankısı.
Yar nefesiydi benim yolumun ışığı;
Işığımı söndürdü, yar'i kaybetme korkusu.
Şimdi ben;
bir pencere camında,
Silinmeyi unutulmuş küçük bir lekeyim.
Pamuk ipliğiyle bağlanmışım umuda.
Senin boşluğuna düşerken,
Sustu içimde ki şarkılar.
Bir hayalet gelip çekti fişini hayallerimin.
Renksiz,kokusuz,sessiz sedasız,
Öylesine kapandı gerçeğin ekranı.
Karanlığın tenhasına saklandım,
Beni bulmanı dileyerek.
Tutanaklara geçmeyen, kayıplar gibiyim oysa.
Yanlış sorulara verilen, yanlış cevap anahtarıyım.
Seçeneklerin hiçbiri,
Ve yalnızlığın hepsiyim.
Sen giderken;
Yani, bir buğu gibi uçarken kokun tenimden,
Öylece durdum hayatın ortasında.
Gözlerimide götür dedim, duymadın.
Gölgem düştü ayak uçlarına, görmedin.
Ya ellerim;
Yüzünün suretini sakladığım ellerim.
Ardından çaresiz sallanırken,
Dönüp tutmanı bekliyorlar, düşmeden umutlarımız....

26,02,2008