Umutlarıma Düşledim Seni...

bazen öyle çok özlüyorum''ki seni
saatlerce yaslandığım duvarlar bile benden sıkılıyor

koyuyorum elimi cebime
eğiyorum başımı
hava soğuk gündüzler çoktan olmuş gece

yüküm sırtımda tenim üşüyor
gölgem gidiyor ben gidiyorum

bilmiyor''ki adımlarım
yüreğim kime ağlıyor

hey sessiz gecelerin sessiz adamı
yine hüzün sardı dört bir yanımı
ağla ağlaya bilirsen

duygularım söylenip duruyor
kendi kendine
içimde birikiyor sessizliğim
güm''be gün

oysa nağmeler dilimde
sessiz şehrin sessiz çocukları gibiyim
kendi kendime dertleştim
bir elimde toprak bir elimde güneş
umutlarıma düşledim seni
oyalayıp durdum yıllarca hayatı...
Hüseyin YANMAZ
21/11/2014