Umutlarım Vardı. Şiiri - Ali Osman Yılmaz

Umutlarım vardı,
Kocamış,ihtiyar zamanın,
Bilgeliğinden kalan,
Hayyam'dan,Mevlana'dan,
Neyzen'den,Cibran'dan,
Ta evvel zamanın içinden,
Süzülüp gelen.
Ellerimin içinde saklardım,
Öyle çok da değil,
Birazcık.
Sen gittin ya,
Soldu umutlarım,
Tükendi bitti.

Mevlana gibi dönerim,
Hayyam'ın kadehlerinde,
Neyzen'de,Cibranda dile gelir,
Seni değil,artık,
Kendimi ararım,
Bulabilirmiyim bilmem?
Ben yine de,
Sensizliğin karanlığında,
Kendimi ararım.