Umutlarım Vardı Şiiri - İsmail Küpçü

UMUTLARIM VARDI

Benim güzel fidanlarım vardı
Selviler gibi boy vermesini beklerdim
Bir sabah baktım kesmişler onarı kökünden
Boy verip uzamasınlar, meyve vermesinler diye
Benim rengarenk gül bahçelerim vardı
Tomurcuk verip, güller açsınlar diye
Bir gün baktım hepsini kırıp yolmuşlar
Güzel rayihalar sacıp dermesinler diye
Benim vızır vızır çalışan arılarım vardı
Petekler dolusu bal vermesini beklerdim
Bir gün baktım sularına zehir katmışlar
Bal yapım, oğullar vermesinler diye
Benim mer’alarda koyunlarım vardı
Meleşecek kuzular vermesini beklerdim
Bir baktım ki kurt olup, dalmışlar arasına
Süt verip, kuzu verip, meleşmesinler diye
Benim tarlalarda boy vermiş ekimlerim vardı
Onlardan başaklar dolusu mahsul beklerdim
Bir gün baktım ateşlere vermişler onları
Harmana dökülüp, ekmek olmasın diye
Benim istikbâle ait umutlarım vardı
Onların tükenmeyip, dereceğini beklerdim
Zalimler hergün bağlarımı bir bir kestiler
Dumura uğrayıp, bir daha yeşermesinler diye
Benim kucaklar dolusu sevgilerim vardı
Sonsuza kadar o sevginin yaşamasını beklerdim
Her gün onu kahır üstüne kahre dönüştürdüler
Kimseleri sevip, kucaklamasın, yerine
Nefret tohumları yeşerip, büyüsün diye
Benim masum simalı çocuklarım vardı
Bana vatana, hizmet edeceklerini beklerdim
Fesatçılar bir bir baştan çıkardılar onları
Bana, cemiyete evlatlık yapmasınlar diye
Benim sadık candan dostlarım vardı
Sadakatsizlik göstermiyeceklerini beklerdim
Fitne fesatlarla her gün zehirlediler onları
Dostluklar yok olup, düşmanlıklar çoğalsın diye
Benim samimi arkadaşlarım vardı
Hep samimi kalacaklarını beklerdim
Menfaatlerle onları suistimal ettiler
Samimiyet ölsün, dostluklar kurulmasın
İnsanlık ölsün, dostluklar olmasın diye

15.02.2003