Umutlarım Ağlıyor Şiiri - Kemal Küçüktekin

Ne sen, ne de ben sahip çıktık,
Ortada kalan sevdamız ağlıyor.
Hıçkırık seslerine bakma sen,
Ben değil, yüreğim ağlıyor.

Dil döktüm sana saatlerce,
Yalvardım, yakardım ama nafile,
Ayrılık vakti geldi işte,
Ben değil, sözlerim ağlıyor.

Hiç umut ışığı yok gözlerinde,
Sen bu sevdayı bitirdin yüreğinde,
Ağlamamak için söz versemde kendime,
Ben değil, gözlerim ağlıyor.

Sıcacık sevgimle açmıştım gönül yolunu,
Birbirimizi sevecektik hani ömür boyu,
Bana insafsızca oynadın bir sevda oyunu,
Ben değil, sevdam ağlıyor.

Hani, mutluluktan ışıyacaktı evimiz,
Hani, dillere destan olacaktı sevgimiz,
Kucağımızda sarı saçlı bir bebeğimiz,
Ben değil, umutlarım ağlıyor.

Bundan sonra başkasını sevemem,
Kalbim paramparça oldu, artık ona veremem.
Cennete bile götürse, gidemem.
Ben değil, Kemal diye bir aşık ağlıyor.

Kemal KÜÇÜKTEKİN
27.02.2008
KARAMAN