Umutları yitirdim ben Şiiri - Erdal Ay

Umutları yitirdim ben
Sokağımın başında.
Oturdum bir köşede
Ne gelen var ne giden
Dertler hep peşimde.
Küçük bir köpek yavrusunun
Peşime takıldığı gibi
Takıldı durdu senelerce.
Ozamanlardan kalma
Bir acı var hep içimde.
Yavru köpek büyüdü
Gitti benim bilmediğimlere.
Hiç kovmamıştım
Takıldı gitti birinin peşine.
Bir köpek kadar olamadı
Umutsuzluklarım.
İçimdeki mekanı mesken tuttu
Harcadı yıllarımı hoyratça.

Gel be çocukluğum
Seni bıraktığım o yerden geriye.
Acıları tatmadığım
Yıllara götür beni cömertçe.
Gelmezsin değil mi?
Gelmezsin sen işte.
Umutlarını yitirmiş insanlar
Sana göre değil.
Sen anılarımın
Kaldığı yerdesin şimdilerde.
Bir kaç zaman sonra
Onlarda kalmayacak geriye.
Tıpkı bugün
Umutların kalmadığı gibi.
Tıpkı bugün,
İçimin yandığı gibi.
Tıpkı Onur Akın 'ın
Şarkılarında söylediği gibi.
Ey hayat,
Sen şarkılar gibi ey dolunaysın.
Bende devam ediyorum,
Bir görünüp bir kayboluyorsun.
Umutları yitirdiğim yerde
Sokağımın başındasın.
Kovsam gitsem,gitmez
Küfretsem,utanmaz bir haldesin.
_______________________28/04/2003_____