Umutları Erteledim Şiiri - Abdurrahman Kara

UMUTLARI ERTELEDİM

Bulutları dolduruyor çığlıklarım
Sen duymuyorsun…
Aşk utanmazmı ki
İçimde çoğalmaktan
Sınır çizgisindeyim yine sabrın
Gözlerim dolu,
Yüreğim yanık
Değirmen taşı misali inliyor
Sen görmüyorsun…
Bir ney sesiyle avuçlarımda
Erirken zaman
Issız gecelerime
Gönlün mum yakardı
Güneş ufukta hüzünle doğarken
Ömrümün eyvahı,
Ruhumun son sabahıydı
Umutları ertelemiştim
Sen bilmiyorsun…
Kayıp bir yunus gibi
Keşfedilmemiş sahillere vurdum
Kullanılmış yalnızlık mı payıma düşen
Serseri başımı iki elimin arasına alıp
Aklımın firar ettiği ışıksız yollarda
Günlerdir bekliyorum,
Gelmiyorsun….

Abdurrahman KARA