Umutlarda Biterse

Hayat hep bana mı yalan söyler
Sesimi duyan yok elimi tutan yok
Konuşan dilim lal anlaşılmaz duygular
Yaşam aşk rengine büründükçe
Hasrete özlemlere yüklenir
Taşırmı bu yükleri ama ben eziliyorum
Hep hayal kuruyorum olmayacağını bile bile
Umut ediyorum insanız ya hayalsiz yaşanmaz

Şehrin ışıklarını yakın görmüyor gözlerim
Bu aralar hep sevdalara ayrılıklara takar oldum
Sanki ben sonradan monte edilmiş gibiyim
Kaskatı kesildiğim ve kim koparıyor
Yüreğimi kökünden
Bir sen anlamadın beni birde o aşamadığın yüreğin
Ellerim bir dokunuş arıyor kimse görmüyor seviniyorum
Ama sen de görmüyorsun ya
Nasıl bir döngüdür bu beni aptalca kurcalayan

Hayat ne tuaf değilmi..
Sevdanın en çıkmaz yollarına salmayacaktın düşlerimi
Şimdi ben biraz daha yorgun ve yenik
Yüreğimi kelimelere ilmekleyip yine sana
Veda etmiyorum...
Aynadaki resmim bana benzemiyor
Derin ve manalı bakıyor
Gözlerim seni bana anlatıyor aksimdesin
Oysa bir umuttu hep gönlü besleyen

Ama ya bir gün bu umutlarda biterse....