Umutlar Yitince Şiiri - Erman Ulusoy

Bir çığ gibi büyümekte hasretliğin git gide içimde
Gem vuramıyorum artık beynimi kemiren düşüncelere.
Serapsın sanki yanına varamıyorum
Zaman denilen bu meçhul varlık içinde.

Elem,kaygı ve yalnızlık
Bunlarla yoğurdum hep benliğimi
Dalında geç yetişmiş bir gül gibi
Bekliyorum hazan mevsiminin gelmesini.

Uykularımı bölmekte kâbuslar
Yitip gitti ard arda,o tatlı,o pembe dünyamdaki umutlar.
Belirgin,anlımdaki derin çizgili hatlar
Ve ağardı başımdaki saçlar
Bir yolculuk başlamak üzere artık belli ki...

Erman Ulusoy
Kırklareli