Umutlar (Sevgiliye mektup -2)

Ey sevgili!
ömrüm yine pusuda.
Umudum;
gafil rüzgarlara bakmayı beceremiyor.!
Rüzgar masum! Çile gardiyan.
Ve saçların, boğazıma oturmuş, nefesim kesiliyor
artık bu cefa yeter!
Yağlı urgan gibi senin saçların.
Ölmemi mi istiyorsun? Susma ey zalim!

Yağmurun usulca yağdığı
Marmara kıyılarında sen...
Mum ışığında pencerende oturmuş
beni düşlerken işte ben o anda sevgimin gücüyle
Gecenin buğulu havasında
sana yıldızlardan sabah şafak sökene dek
bu sevgi ışıltısını marmara kıyılarına taşıyıp
senin yüzüne yağdırmayı hayal ediyorum..

Sende kalan ümidim;
Şimdi umuduma küs! Dargın!
Ve umudum ah umudum!
Sana da bedel ödemek varmış.
Ama ne büyük bedel bu!
Yarın mavi saçların, satırlarım,
senin gibi, benim gibi,
anlamsız,karışık! İ
İşte böyle istersen yazdıklarımı yeniden tekrar et!
Ve oku.

Ben ki kelimelere aşık,
ben ki şiir düşkünü bir budala,
ben ki anlamlara bu kadar aşık iken;
işte ey zalim eserin;
manasız ve bir o kadar karışık cümleler yığını.
İşte bu bana ait.
İşte bu bendeki en büyük eserin.
İşte bu kalemimin en zayıf olduğu an!
İşte şaheserin.
Övün şarkılardaki gibi ey zalim övün eserin ben.
Ödettiğin bedel!

Yüreğinin zindanlarındayım,
çıkmaz kör,
sağır karanık bir zindandayım,
Hakim sendin ve beni atın.
Mahpushanendeyim...
Herhangi bir sürgün evinde yüreğinin...
voltalarım da attğım her adımda..
Ciğerime çektiğim efkar sigarasında...

Bilinmeyen bir koğuştan gelen ayrılık türküsünü dinlerken...
gizlenmiş bir köşede göz yaşlarımı dökerken...
içimde hep sen varsın...
senden ayrı geçen her günün cezasını çekiyorum...
gözlerini...
sevdalandğım ateş rengi gözlerini...
zehir yapıp içime akıtıyorum...
anlayacağın yavaş yavaş öldürüyorum kendimi...
Senin yüreğin deki koyu zindalarda yaşıyorum bunu…
Ve yine karışığım,saçların gibi,bahtım gibi...
satırlarım gibi...
Şiirim gibi....

Gözler ve umut!
Sen avcı,gözlerim avlanan,
gençliğim sanık,gece mavi.
Dost mu? o da ne? Var mı? öyle bir şey?
Ben bile kendime dost değilken
kimmiş o bana dost olduğunu söyleyen yalancı.
Gençliğim sanık,gece mavi,dost yok!

Sürgün ah umudum sürgün!
Yazmak gafil avladığını zannediyorsa da
aslında ben onu gafil avladım.

Anlamsız kelimeler,ruhum bunalım da.
Nefretim o kadar belirgin ki! Ben yalnızım!
Evet ben!
Yıldızlar ışık vermiyor,sahi onlar var mı acaba?
Akşamlarım da sürgün
benden uzaklar ama geceler...

Ah geceler! ...
Gidin artık geceler, gidin!
Yarin gölgesi düştü gecelerin üstüne,
hasret bıraktınız beni sevgilinin yüzüne....
Gül yaprağı dudağı sustu hiç konuşmadı!
Korkuttu karanıklar,gidin artık ağlatmayın geceler!

Bu size haykırdığım kaçıncı nida!
Anladım siz gitmeyeceksiniz o halde ben gidiyorum.
Başka bir gecenin çarkına,
başka bir gülün hazanına,
anlamsız şiirlerimle birlikte ben gidiyorum.
Gitmeliyim,
ve ben giderken bu sefer ağlamayacağım!
Biliyorum bir adım da sulu göz!
Çilekeş
ve mahkum evet mahkum
müebbet zindan hapsim ne vakit son bulacak sevgili,
ne vakit gün ışıgını göreceğim? .

Geceyi aydınlığa boğan ay ışığını,
avuçlarımda biriktiriyorum senin için...
Güneşin bir para olsun
veremli ciğerlerimi ışıttığı,
gönlünün zindanındaki ah gündüz vakitleri...
volta da adım adım dolaşırken...
sadece o zaman senle dolu güzel hayaller kurabiliyorum,
kimse bilmiyor voltadayken yanımda olduğunu...
seninle el ele yürüdüğümüzü...

gece yine çökecek biliyorum...
yine uğursuz ellerini sokacak hayallerime,
baharın tüm çiçekleri tomurcuklarını senin için açacak...
yaşayacaşım son geceye kadar...
hücreme doğan her gecede ay senin için avuçlarıma doğacak...
eğer gecen gündüze dönerse...
beni düşün...
o gece Azrailin varlığıyla ruhum kopacak bedenimden...
son kez ateş rengi gözlerini düşünüp
ölümü kucaklayacağım...
[[A]] [[/K]]