Umutlar Kime Olmalı Şiiri - Cihat Şahin

Hayat zindan insana, umutları olmasa
Umut; rahmet ins cana, tek payanda kalmasa.
Haktan umut kesilmez, bu en büyük günahtır,
can simidi umutlar, kul boğulur bilmese!

Kimi şansa bel bağlar, bu gafların zirvesi!
Şansa kudret atfetmek, bir çağdaşlık(!) zırvası.
Şansın yoktur hiç şansı, hak kudretin yanında,
İşi şansa bırakmak, hamakatın en hası!

Tesadüfe tesadüf, edilemez cihanda,
Var ilahi tasarruf, denetim var her anda!
İrade-i külliye, tek hâkimi evrenin,
Bir saniye boş verse, âlem ölür o anda!

Yeis büyük beladır, kovar kalpten umudu!
Cehenneme girmeden, koyar gönle o odu!
Tercihi umut olan, satın alır huzuru,
Kalplere gıda umut, naçara can simidi!

Talip olmak muhale,”âmin” olur olmaza!
Tövbe etmek gerekir, yapsa insan es kaza.
Tam güvenen rabbine, etmez ona itiraz,
Talip olur hep hayra, bakmaz çoğa ve aza.

Kullardan medet uman, avucunu çok yalar!
Suya düşer umutlar, kedere çokça dalar.
Ya isyana yönelip, imza atar cinnete,
Ya kaybeder akılı, sürüyü dağa salar!

Dünya sınav dünyası, fazla bir şey umma sen!
Bura hizmet yeridir, olmaz cennet dilesen!
İstiyorsan mutluluk, kısmetine ol razı!
Razı et yaratanı, akıbet olsun hasen!

Yaşlılıkta müminde, umut galip olmalı!
Korkarken azabından, rahmeti çok ummalı.
“Beni nasıl bilirsen, ben öyleyim” der rahman,
Kul rabbini bu demde, affedici bilmeli!

Umudumuz sonsuzdur, gufranına dayandık!
O herkese kâfidir, böyle bilip inandık.
Yeis bizim hasmımız, tart eyledik ebeden,
Vaatlerin kâfidir, tatmin olduk ve kandık!