Bazen keşkelerimle değişiyorum yalnızlığı
Bazen umutlarımı koyuyorum kapı önüne
Bazende kendimden vazgeçiyorum senin için
Ama ne yapsam bir keşke kesiyor yine yolumu
Hep bir yaş kaçıyor gözlerimden kurutmak için yokluğunu
Sonrasında senin yerinde yalnızlık atıyor kalbimde keşkelerime rağmen
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta