Umutlar gibi Şiiri - Ahmet Kara 4

bir yalnızlık vakti
gözlerimde sen ruhumda sen dinleniyordum
günlerden salı.

bir yangın yerinde umutlarım
yanıyordu alevlerinde ben

çaresizdim bildiklerimle
derinlerde hasretim

bir yalnızlığa

sıcak bir hava neminde
gözyaşlarım ağlıyordu

ben ise gözlerimi uzaklara dikmiş
sadece bakıyordum

uzaklardan
bir duman yükseliyordu
yanık kokularında hatıralarımın
gül hatırası yanıyordu

gözlerimi açtığımda
ruhum gitmiş beni arıyordu
bende giden ruhumu

en güzel ruhumu
ve en son umudumu

bir nur doğdu
ilahi bir hikmetle

bütün renklerim içinde
hatırlıyorum onu

en güzel renkte
ve en güzel gönüllerde açan
sevgi çiçeği

solmasın umutlar gibi

unutulmasın

benim gibi.