Şimdi anlıyorum, ne demekmiş
Sevip de sevilmemek...
Değer vermemeyi öğrendim seninle,
Hak etmeyene, hakkından fazla...
Zararıydı aklıma seni beklerken köşe başında
Beslediğim umudum...
Ve
Sen çıkagelirdin aklıma her zarar verdiğimde...
Bugün yine
Hadi bugün yine gel!
İsterse yitsin şuurum...
Hadi ne olur yine gel,
Ayaklar altında gururum.
Aşkta gurur olmaz derler,
Ama aşkta...
Ne bizimkisi?
Aşk mı, aldanış mı?
Değer vermemeyi öğrendim seninle,
Hak etmeyene hakkından fazla.
Bazen bir telefon sesi,
Bazen sıcak gülüşün,
Bazen çatık kaşların,
Hatta somurtuşun...
Ne de tutarsız kalbin
Benim için mi atıyor,
Yoksa başkasına mı?
Ne de solgun gözlerin,
Sanki bana hitap etmiyor.
Bilir misin ne demektir,
Umut verip sonra almak,
Ödünç vermişçesine...
Umutlar çiçektir,
Koparmaya gelmez onları.
Oysa, pembe açmıştı umutlarım,
Tutku, aşk, bağlılıktı adları,
Neyse, artık yoklar...
Vermemeyi öğrendim seninle,
Hak etmeyene, hakkından fazla değer...
Yine seninle öğreniyorum,
Aşk dediğin umut,
Çiçeklerini koparıncaya kadarmış meğer...
2000
Emir KemalKayıt Tarihi : 29.5.2004 01:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!