Gördük yıkık şu hânmân, yerlerde öz fikirler,
Derdik aziz kelamlar, göklerde tüm zikirler.
Girdik manayla arştan, kalpten döküldü kirler,
Şerdik şu nefsi yaktık, artık azad zakirler.
Serdik nadim gönüller, ruhlar sefil hakirler,
Korduk tutuştu küller, yalvar yakar şakirler.
Pusmuşsa çağlayanlar, sözler akarsa ahzen,
Susmuşsa dilde vahlar, Allah kerim la tahzen.
İnler gizemli gökler, ahlar çıkarsa kından,
Günler hicap duyarken, menfur karanlık handan.
Kinler kuluçka olmuş, aşklar olunca zindan,
Dünler doluysa mihnet, İhsan akar mı kandan. Çanlar çalınca birgün, ruhlar koparsa tenden,
Anlar melek gelince, olmaz mı tatlı candan.
Yanmışsa hep bağırlar, hiçler doluysa mahzen,
Kanmışsa mumla kullar, Allah gafur la tahzen.
NECİBE ÇETİNKAYA
ARUZ : mef'ûlü / fâilâtün / mef'ûlü / fâilâtün
ÖZLEŞİM
HECE : 7 + 7 = 14
MÜSEMMEN : Her bendi 8 mısradan oluşan divan edebiyatı nazım şeklidir.
Uyak düzeni : aaaaaabb - ccccccdd - eeeeeeff şeklindedir.
Kayıt Tarihi : 29.11.2017 01:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!