Umutlar Şiiri - Duran Doğan

Umudumu bağlamışken yağmur yüklü bulutlara
Bir hüzün girer gönlüme kara mı kara,
Derin bir ok saplar, açar kalbime yara
Beni yıkar;
Ümit verdiğim bulutlar dayanmaz rüzgâra.

Çılgın bir sam yelidir, çepeçevre kuşatan
Küçük bir teknedir açık denize demir atan
Ölüme meydan okur korkusuz bir kaptan
Beni benden alan:
Azmin eri olmuş, koparmış hayattan..!

Toplanır şimdi oymak oymak hayattan boyutlar
İncecik tanelere yüklenmiş bunca umutlar
Çelik zırha bürünmüş gökte bulutlar
Oluk olup akar;
İlmik ilmik çözülür suya düşen umutlar.