Umutlar Şiiri - Oktay Güvener

Her gece, gözlerimi kapamadan önce,
Gökyüzüne bakarım usulca.
Zifiri karanlık bir gece de olsa,
Ararım onu, Ay’ı, her seferinde.

Görünce huzur dolar içime,
Küçük bir selam gibi uzaklardan,
Sanki bir dost eli değmiş gibi ruhuma,
Onun ışığında bulurum kendimi.

Ama Ay saklansa,
Umudumu yıldızlara bırakırım.
Bir tane bile kalsa o geniş boşlukta,
Yine de yüreğim mutluluğa açılır.

Gökyüzü, sırlarla dolu dost gibidir
Her gece yeniden fısıldar kulağıma:
"Aradığın ışık, hep seninle aslında,
Göğün derinliklerinde değil,
Senin kendi kalbinde."