Umutla dönüş Şiiri - Orhan Korkmaz

Bir sabahın ışığında, umudu sararak uyanırım,
Her yeni gün, yeni bir fırsat gibi gelir bana.
Bazen yorgunum, bazen kırık dökük,
Ama içimde bir ses fısıldar:
“Yavaş ol, kalbini dinle. Umut, her zaman bir adımdır geride kalanlardan sonra.”

Bazen karanlık, gözlerimi bulandırır,
Yalnızlık, bir yelken gibi rüzgarla savrulur,
Ama yine de içimde bir umut yeşerir,
Bir kök gibi, toprağa tutunur,
Çünkü biliyorum, hiçbir karanlık sonsuza dek sürmez.
Umut, gecenin bile içinde doğar.

Yolumu kaybettiğimde,
Huzursuz bir ruhun adımlarını takip ederim.
Gözlerimde, kaybolan hayallerin izleri var,
Ama kalbimde hep bir ışık yanar.
Çünkü her düşüş, bir kalkışın habercisidir.
Umut, bir kez daha seni yeniden keşfeder.

Bazen yağmur yağar, soğuk rüzgarlar sarar beni,
Ama ben bir çiçek gibi biterim,
Yağmurda bile büyürüm.
Gözlerimdeki ıslaklık,
Bir gökyüzü umutla dolarken,
Aydınlığa dönüşür.

Bir kalp ki kırık,
Bir yürek ki dağılmış,
Ama bilirim ki her yaraya merhem bulunur,
Her umutsuzluğa bir umut doğar.
Ve bir gün, o umudu bulur,
Her kaybolan parça, yeniden yerine konur.

Gecenin koynunda kaybolmuş bir yıldız gibi,
Umut, bazen gözlerimizin derinliklerinde saklanır.
Küçük bir adım, büyük bir değişime yol açar,
Ve her adımda,
Bir parça daha dünya değişir,
Bir parça daha kalbimizde umutla büyür.

Zaman geçer, ama ben hâlâ beklerim,
Bir rüzgarın getireceği yeni bir başlangıcı.
Çünkü umudu kalbinde taşıyan,
Asla yitirmez geleceği.
Bazen düşlerim, kaybolur gibi olur,
Ama her seferinde geri gelirler,
Umutla birleşir, bir başka biçimde yeniden doğar.

Bir gülüş, bir bakış, bir dokunuş yeter,
Umut, bazen en küçük bir şeyde başlar,
Ve birden büyür, dev bir ağaç gibi,
Gölgesinde her kaybolmuş ruh huzur bulur.

Biliyorum, her şeyin bir zamanı var,
Ve umut, her zaman zamanın en güzel armağanıdır.
Bir adım daha at, bir nefes daha al,
Çünkü her şeyin en karanlık anında,
Umut, en parlak yıldız gibi yanar.
Ve o yıldız, seni her zaman yolunda bekler.