Umutla dogabilmek Şiiri - Erol Halil

Sabah tan yeri kizillasmis,
Günes yavas, yavas gülümsüyor Dünyaya.
Oturmusum bir iskeleye elimde sicacik citir citir bir simit.
Yine yepyeni umutlarla basliyor gün diyorum kendime.

Kahvehane coktan acilmis,
Yeni demlenmis cayin kokusu yayiliyor etrafa.
Iskeleye bir sandal yanasiyor,
Bütün gece denizin dalgalari ile bogusmus.

Balikci tutabildigi baliklari ile cikiyor sandaldan,
Yorgun düsmüs gözleri ile bana bakiyor.
Ne yaparsin evlat ekmek kapisi,
Ya buda olmasaydi diyor mutlu bir gülümseme ile.

Sokaklar doluyor yavas yavas,
Kosusturan insanlar,seyyar saticilar,
Durakta bekleyenler,
Yeni umut kapisi arayanlar.

Bir cocuk geliyor yanima,
Yüregi daha simdiden yorgun.
Üsümüs ufacik elleri titriyor.
Amca, cok acim diyor.

Onun yerine koyuyorum kendimi bir an,
Onun yasadiklarini icimde hissediyorum,
Bu ufacik bedenin izdirabini hissediyorum.
Sorguluyorum kendimi, bunun suclusu kim?

Yeni bir gün daha dogmustu,
Kimimize umut olacak, kimimizi yasa bogacak,
Ve ardindan yine boynunu büküp gidecek günes,
Tekrar yeni umutlara dogabilmek icin.

08/10/2009