Umutla büyüdük Şiiri - Asi Yılmaz

Küçüktük her şeyimiz küçüktü hayallerimiz umutlarımız
Beklentilerimiz vardı yaşamdan
Bu ütopyalarla büyümüştük okulumuzu bitirip
Bir işimiz olacaktı bunu düşledik yıllar yılı
İnsanlığa hizmet edecektik
Ütopyalarımızı gerçekleştirmek için çalışacaktık.

Biz farkında olmadan yıllar su gibi akıp gidecekti
Sahte sevdaların güncesine yazılmışız oysa
Doğrularımız uğruna yıllar harcadık
Ama hiçbir şey bizim istediğimiz gibi olmadı
Ütopyalarımız köşe başlarında gizlenip kalıyor
Biz çarkların dişlileri haline geliyorduk
Vazgeçilmezlerimizden vazgeçiyor
Yalnız yapayalnız kalıyorduk arkadaşlarımızı kaybediyorduk
Acı umut mutluluklarımızı yalnız yaşıyorduk

Çocukluğumuzun ütopyalarından hiçbir şey kalmamıştı
Günü kurtarma hesabı konmuştu nümüze
Bizde bu hesapla meşguldük artık, günler geçtikçe
Hesabın altından kalkamaz olduk
Çaresizlik büyüdükçe isyan ateşleri yaktık rakı sofralarında
Çocukluğumuza yolculuklar yaptık
O büyük aşklarımızı hatırladık küçücük yürekle
Kocaman umutlarımızı hatırladık
Sözler vermiştik ilk aşklarımıza hayaller kurmuştuk
Büyüyünce evlenecektik verdiğimiz sözleri
Köşe başlarında ihanet kokan rutubetli gecelerde unuttuk.