Umutköy Durağında Bir Akşamüstü

Umutköy durağında bir akşamüstü
Geç kalmış bir bestenin şarkısı çalınıyordu.
Notalar kırık dökük savrulurken yollara
Vuslata şahit olan yıldızlar gülümsüyor
Bulutlar sevincinden gözyaşı döküyordu.
Gül bahçesi olmuş ki, gönül seyri doyulmaz
Umut köy durağında bir akşamüstü
Bir adam gönül bahçesinden gül deriyordu.

Umutköy durağında bir akşam üstü
Ürkek bir ceylanın mahzunluğunda
Yılların tozlu aynasından yürekler
Akşamın alacalığına sevdalarını yolluyordu
Gök nurlu, yer nurlu, yüzler daha da nurlu
Gönülde ılık ılık bir sevda ki gururlu
Yeniden var olmanın sevinciyle dopdolu
Bir adam ve bir kadın öylece bekliyordu.

Umutköy durağında bir akşam üstü
Bir adam,bir kadın ve zaman duruyordu..
Hala görür ki geçen bütün sevda çekenler
Kaldırım taşlarına gölgeleri vuruyordu.