Umutcan Bayındır Şiirleri - Şair Umutcan ...

Daha önce hiç aşk yaşamadım. Adını duymadım. Aslında ölmeye cesaret edemeyeceğimi bile bile 'onun için ölürüm' diye haykırmadım sokaklarda. Gözyaşlarım toplanmadı uyumadan 5 dakika önce yastığımda. Defterlerim, kitaplarım kirlenmedi senin adının yazılı olduğu satırlarda. Anıları hatırladıkça gözlerim kaymadı resminin olduğu duvara aslında. Birkaç sözcük sarfetmedim fotoğrafına bakarak, seni hatırlayarak. Ben seni hayal ederek uyumadım hiç, rüyalarımda seni göreceğimi umut ederek dalmadım uykuma. Sokakta gezerken, el ele tutuşan sevgililere özenip 'neden biz böyle olamadık' demedim hiçbir zaman. Elime bir gül aldığımda, karşımda seni görmek istemedim asla. Her sabah masum bir öpücükle, suskun ama manalı bir tebessümle uyanmayı özlemedim ben. Bazı geceler uyurken senin yattığın tarafı dağıtıp, sanki sen aslında yanımdaymışçasına 'iyi geceler sevgilim' demedim. Verdiğim her nefeste seni hissetmedim aslında. Başka gözlere bakıp, sana benzetmek için uğraşmadım tek bir gün, tek bir dakika bile! Yazın ortasında, 40 derecede deliler gibi üşürken senin gelip bana sarılmanı istemedim anlıyor musun? Ben senin adını unuttum, aşk denen meretinkini zaten daha tam öğrenebilmiş değilim. Sen gittiğinden beri elime hiç kalem almadım, hiç içinde 'sen' olan şiirler yazmadım, buna kalkışmadım bile hatta. O kadar ki istemiyorum yani artık seni. Gecenin bir yarısı dışarıya çıkıp, gözüme bir yıldız kestirmiyorum. Deliler gibi senin adını haykırmıyorum o yıldıza. Bu aralar evden çıkmıyorum, her gün gizlice buluştuğumuz cafeye gidip, senin yerine de bir çay içmiyorum sevgilim. Şimdi nasıl söylesem. Anlamışsındır sen de.. Bu aralar bir değişimdeyim. Arındım bazı şeylerden, arındıkça başka sebeplere, kişilere daha da bağlandım. Bunu kendime anlatamadım. Bazen yok oldum istemeden, hapis oldum bakışlara. Ben bu aralar bir değişir oldum sevgilim. En sevmediğim şeyi yapmaya başladım..

Bu aralar çok fazla yalan söylemeye başladım sevgilim. Çok fazla..

1-2 elveda daha gelir yine senden.
Bunlara alışık bu beden.
Zorlanmadan çıkarım bu durumun içinden
Sonra sana bağırırım en zirveden.

Tepedeyim şimdi tek başıma

Sen misin bir çağın başlangıcı
Bir çağın kapanış zanlısı
Sen misin tarihe adım atan
Hadi ordan yalancı

Sen mi karaladın yani maziye adımı

Bir insanın gözlerindeki parıltı, sadece gözlerini hayata kapadığı gün mü ışıldamalı? Onun ölmeden sarfettiği bir iki sözcük yetmez mi tüm planların, hedeflerin değişmesine? Bir dağ gibi dimdik duran biri, bu kadar çabuk pes etmemeli aslında. Ama hayat kimin canını alacağını sormuyor ki.. Şimdi o bir iki söz için yola koyulma vakti geldi.. Engelleri aşma, dağları delme, yüz çevirdiklerine elini uzatma, kilometreleri geride bırakma zamanı.. Senin en zor anında sana ihanet edenleri aklından çıkarmanın, son nefesini vereceğini bile bile o bir iki söz uğruna deliler gibi koşturmaya başlamanın zamanı.. Şimdi bir iki söz uğruna, varını yoğunu ortaya koyan, pek de sağlıklı olmayan yürekler nefes nefese.. Çünkü şimdi söz tutma zamanı geldi. Şimdi en sevdiğinin ölmeden önceki son bir iki sözünü, yerine getirme, onun en son dileğini gerçekleştirme zamanı.. Eğer bu işi şimdi yapmazsak, diğer tarafta yüzümüze bakmaz.. Yanlışa bakan suratımızı, doğruya çeviren adam.. Eğer şimdi onun son dileğini yerine getirmezsek öbür tarafta öpmemiz için elini uzatmaz bize.. Ha gayret be kardeşim.. Hayat sonsuz değil, ucunda ölüm var. Sonsuzluğun kimseye faydası yok be kardeşim.. İyilerden önce ölmenin zamanı şimdi.. İyilerin ölüşünü görerek kahrolmamak için kendi canına kıyma zamanı. Şimdi sırf o sözü yerine getirmek için, haram lokma yemenin zamanı. Eğer bizi yaşatacaksa, sözümüzü tutmamızı sağlayacaksa haram lokma yemenin zamanı şimdi be kardeşim.. Kafamda binlerce soru var aslında sana belli etmiyorum, neden burdayım, bunu neden yapıyorum, neden bir kul için canımı feda edercesine kendimi yırtıyorum.. Bunların cevabı içimde asıl sorular bunlar değil.. Benim aklımdakiler, neden onu daha çok yaşatamadım, neden babam yerine koyduğum adam da bu kadar erken öldü, neden hep biz kaybediyoruz neden? ! ! Bunlara cevap bulmanın zamanı şimdi be kardeşim.. Biraz daha sabır çok az daha sabır.. Gözleri açık giden baba dediğim adam gülümseyecek birazdan kardeşim.. Çok az kaldı, çok az.. Ha gayret.. O gülümseyecek ve bir ufuk daha açılacak gökyüzünde.. Hiçkimsenin daha önce görmediği, bizim ise görmekten asla bıkmadığımız bir güzellik belirecek gökyüzünde.. ve bize teşekkür edecek.. Sabret kardeşim, sabret.! Onun uğruna adam olmamıza çok az kaldı!

*İnsanın ölmeden önce gördüğü son şey meğer 2 kelebekmiş,
Çünkü bir günün nasıl geçeceğini en iyi onlar öğretirmiş..

Şimdi yaşadığın her gün için, her sabah günaydın demeyi bırak.. Kaldır kafanı yukarı.. Bu sabah da gözlerinin açmasına sebep olduğu için allaha binlerce defa teşekkür et!

Sen, sen bir yüreğe bir kitap dolusu gülücük bırakmış güzel. Şimdi bir aşkı, bir şehri, bir destanı bırakıp gidecek misin? O kadar yaşananlardan sonra hiç mi üzülmeyeceksin, gözlerinden hiç mi yaş gelmeyecek söylesene. Hiç mi utanmayacaksın başını öne eğmeyeceksin. Sen şimdi gelmiş o yürekteki kitabın son sayfasına elveda mı yazıyorsun? Neden? Amaç ne? Seni buna zorlayan gerekçe ne? Bana geçerli bir sebep söyle sevgilim.. Yoksa beni ezmeden bir adım öteye gidemezsin, gidemezsin! Senin gözünden akan her yaşta benim emeğim var sen bunu bilmiyor musun? Sensiz yaşayamam diyordun ne oldu? Yoksa kendine başka bir dünya mı yarattın da çekip gidecek cesareti buldun kendinde? Ah kendini kandırma. Sen bu dünyanın meleğisin, öbür dünyaların değil. Sen bu kalbin birtanesisin, diğer karalama aşkların olduğu yüreklerin değil. Gitme sevgilim.. Bunu da söylettin ya bana helal olsun.. Ama canın sağolsun, gitme sakın sevgilim.. Sen gidersen ben ne olacağım hiç düşündün mü? Söylesene geri kafalı sevgilim, bu çocuk bensiz ne yapar, benim gözlerimi göremezse nerelere bakar diye hiç düşündün mü? Yok ama nasıl düşüneceksin ki. Aklında olan tek şey gitmek.. Gitmek, gitmek, gitmek. Biri sana sorsa şimdi neden yanında o yok diye. Ne diyeceksin? Bence onu terkettim deme. Adının nanköre, vefasıza çıkmasını istemem. Bilsem bugün gidip sonra geleceğini, gideceğin yola güller sererim. Ama sen gidersen gelmeyeceksin be sevgilim.. Ben son nefesimde senin adını sayıklayana dek sen dönmeyeceksin..

Yoldaaş.. Ayrılık vakti mi geldi he söylesene. Şimdi birimizin yüzü sağa, birimizinki sola mı bakacak söylesene? Kaderlerimiz de ayrılacak mı yoldaaş? Doğduğumuz an'dan bugüne kadar elele yürüyen kaderlerimiz şimdi birbirine sırtını dönerek adımlar atmaya mı başlayacak? Ne olurdu (?) bizler kaderlerimize sırtımızı dönüp, inadına, inadına hiç tükenmeyecek bir dostlukla kendi yolumuza devam etsek. Ayrılık şart mı oldu yoldaş? Söyle çekinme, söyle bana.. 'Anlasana be adam bir daha tokalaşamayacağız' desene yoldaş. Atsana beni de kaderimle beraber bir kenara! Dayanır mı yüreğin bu kadarına? Yapma yoldaş.. 1 dilim ekmeği bölüşüp parça parça yediğimiz günleri boğazıma tıkama sakın.. Aynı sudan içtiğimiz, aynı yastığa baş koyduğumuz, aynı kadere boyun eğdiğimiz günlere karşı beni küçük düşürme yoldaş. Haydi bin git şurdan bi arabaya bana da elveda de. Ama bil ki peşinden geleceğim. Yok öyle benim iyiliğim için kaçıp gitmek. Yok öyle kendi başın dertte diye benim başımı sağlama almak! Ben bugüne kadar beraber yedim, beraber içtim, beraber uyudum, beraber ağladım, beraber güldüm seninle.. Yetmedi mi bunlar? Beraber ölürüm yoldaaş.. Farketmeez.. Kader aynı, dert aynı, sevinç aynı.. Son nefes de aynı olacak aynı! !