Ümüt Yüklü Kardelen Şiiri - Mehmet Çoban ...

Ben ne gün ne güneş nede gülen bir yüz gördüm
Gün arıyorum, güneş dileniyorum
Birde her dem neşe saçan
Güldükçe kalplere
Duygu katan
Tebessümü sımsıcak
Gülen bir yüz arıyorum
Günden mutluluk
Güneşten bir parça aydılık
Gülen yüzünden güzelliği dillere destan
Bahral eriyen karda çiçek açan
Kardelen gibi çok güzel, umut yüklü olsun isterim

Ne tüten bir ocağım oldu, nede kurulu bir sofram
Gülmeyi bana yasak koyan günlerden başka
Ne sahip olduğum çift-çubuğum
Ne arpa nede buğdayım
Ne bir karış toprağım oldu
Geçsin
Bitisin bu kapkara günler
Özlem dolu şu ömrümde
Ne bir kapım
Ne bir duvarım
Ne sığınacak bir limanım
Ne mutluluk dolu bir vatanım
Ne gelen nede gidenim var
Verin bana
Aydınlık günlerin muştusunu
Özgürlüğün tadını
Verin bana
Zehir zemberek pervasız günlerde
Beni mutluluğa götüren
İçinde
Karakış buzlarını çözdüğüm
Bağrında bahar renginden olan
İçi umut dolu, o çocukluk düşlerimi
Büyüp beslediğim o talan edilen tüm hayallerimi

Dilerseniz defalarca tekrarlayayım, kırgın yüreğimle
Mavi göğe, güle, dala, aydınlığa olan özlemimle
Şu üç beş günlük olan
Köylüsü yoksul
İşçisi aç
Emeğin değeri inkâr edilen
Yangını acı bir şiir gibi
İçimi yakan
Yüreğimi sızlatan
Dünyada
Ne yapraklarına dokunacağım
Gülüm
Nede tutunacağım
Dalım var
Şu
Beni daraltan
Dünyada
Yaşamım ayaklar altında
Ezilen sevdamın
Hasretiyle, özlemiyle geçsede
Talan varsa "talan var" diyeceğim
Yaşama dayır
Her şeye gönül bağlayan
Sömürüye "dur" deyiyenlerdenim
Kapıma, gelen giden soranım olmasada
Şiirlerde, ezgilerde bayraklaştıkç özgürlük, umutlanacağım

Mehmet Çobanoğlu
25.12.2021
İstanbul