Umut Yolcusuyum Şiiri - Robîn Şerna

sana ulaşmak sonsuzluğun girdabına dalıştır
içinde ona dur diyemediğin bir mavinin uçurum yalnızlığında
karabasan bir yalnızlığa diken sarmalamak,
umudu bir kaçış yoluna büründürmek uğruna
kan-ter içinde haykırmaktır.

umutlar kimi zaman uzak kalırken yaman ayrılıkların
bağnaz vuruşunda
içimde yaşıyor çoğu zaman tutkular ve sevdalar
içten bir gülümseme çirkef bir yalana bulanırken
inadına bir umut büyütürüm her doğan günün ışıltısında
ve bir adım daha dost oluyorum senli o yabanıl ölüme.
ay doğmuş saçlarına
alsın alabiliyorsa toprak
geceler habire karanlık olsun
gözlerin bende kaldı ya
mehtap serinliğinde.

kimi zaman unutma çabasındayken
randevulaşıyor umutlar yeni bir gün için gündüzün geceye gebe kaldığı o mistik anda
suskunlaşıp yalnızlığa tempo tutuyorum
ölü gecenin senle ilintili soluğunda
ay geceler boyu kepine içli bir nağme tutuşturup
sevdaya tokuştururken
savurur umutlarımı mavinin sana adadığı
uçsuz bucaksız ülkesine.
kurşunlar acıyla bağrışır
azrailin fiske vuruşuna
usanmaz mı
usanmaz mı kahpe felek
''AH UMUT''
umut yüreğimin kaçamak hislerine kaçamak anlamlar yapıştırırken yalıtılmış bir tutkunun kireçli zeminine fesleğen bir koku yayıyor hatrına fesleğen bir koku birakma adına
umudun anlamsız kaldığı anda
hazana dönüşüyor yaşam
sensizliğin senle yaşandığı anda
neden dökülüyor ki
şafağın çapağıyla yağmura gazel düzen yapraklar
neden soluklaşıyor gecelerte başkaldıran samanyolu
neden sen olmuyorsun bu kekik kokusu
böcek senfonileri
neden sen olmuyorsun umudumun kaçış yolu
yaşamdır yaşantıdır çocuksu bir sevinci
yarı yolda kursağa tıkayan
yaşamdır seni elmalı şekerli bir çocuğun
pembe düşlerine iten
oysa uzaksın şimdi pembe düşlerime
sana geliyorum
başkaldırıyorum
ve şafak söktü
habersiz uçtu kuşlar
ölümüne barikatlar kurdum gül yapraklarından
ve ateşböceklerinden çelenkler
ölüme inat
seninle öleceğim.