Umut Yolcuları Şiiri - Sezen Gül Arıkoğlu

Biz kadınız, iyi biliriz erkekleri
Kendilerini ilk tanıttıkları gibi
Değildirler asla
Onların değişen tarafları vardır
Hava gibi açan sonra birden kapanan tarafları
Uymaz bugünü yarınına
“Sevgiliyken prens, evliyken kurbağa”
Olmaları boşuna mı sandınız?
Bir hedefleri durur karanlıklarında
Elde edene kadardır kadınlığımızın pornografik ilahlığı
Tomurcuk göğüslerimize dokundu mu elleri
Bir kum gibi serdiler mi bizi yatağa
Biz biz oluruz
Alışırız çabucak bu yeni kimliğimize de
Ama ilk başladığımız adam sanki yoktur karşımızda
Günler geçtikçe
İlgisi, merakları, sevgileri azalmaktadır çoğalacağına
Melül bir beden ne verebilir ki
Aşk menzilinde tutunamayan erkeğe?

Biz kadınız ve iyi biliriz erkekleri
Rahatlarına düşkün olduklarını iyi biliriz
Elde edinceye kadardır çocuk ruhlu ilgileri
Değer verdikçe
İsteklerini getirdikçe yerine cömertçe
Kendilerini özel hissetmeleri için bir şeyler yaptıkça
Önlerine koydukça yemeklerini yutucu erkeklerin
Bir fabrika gibi doğurdukça çocuklarını
Şımarır, daima daha fazlasını isterler bizden
Hastayken bile düşünmeyiz kendimizi
“Alnımda bir ateş olduğunu söylesem mi? ”
“Doktora götürmesini istesem mi? ”
“Acaba yatağa girip uzansam mı? ”

Biz bacılarım biz!
Belleri çalışmaktan ağrıyan biz!
Umut yolcusuyuz
Sevdiğimizin alışkanlıklarını
Değiştirmeye çalışmakla geçer bütün ömrümüz
Gelmez istediğimiz kıvama hiç biri
Bir tatlı gülücüğümüzle mutlu olurlar bugün
Yarın ne gülüyorsun diye kavga çıkarırlar
Hiçbir şey olmamış gibi
Konuşmaya havadan sudan ve güllerden başlarlar
Kalpsiz, duygusuz, taş gibi, tuz gibi

İnanmak bacılarım inanmak
Sevgiye inanmak sarsılmaz bir inançla
Mayamızdan gelen esintilerin kürek mahkumuyuz
Biz sevgiye inanıyoruz, değil erkeklere
Çünkü sevmek, sevilebilmekten üstün bir mesele.