Çok eskiden....
Gökteki yıldızlara isimler takardık.
Şimdi yaşım ömrümü çoktan yarıladı.
Çoğu yıldızın adını,bile unuttum.
Ama biri hep aklımda kaldı.
O yüzden sevmiyorum puslu geceyi.
Bulutları,fırtınayı,her gece sonuna kadar.
Açıyorum odamın perdelerini, camlarını
Ve bir gün gelecek ümidiyle,bekliyorum
Yüreğimde.... Büyüttüğüm umut yıldızını..
Ansızın....
Düşer belki bahçemin bir kenarına,
Ansızın kayarak gökten,
Biliyormusunuz?
İnsan hiç usanmıyor
Bu beklemekten....
Haydi....Umut yıldızım...
Gecelerim yine kan ter...
Bir soluk olda doğ geceme
Bu garibi üzme yeter,
Bu nasıl bir sevdadır bilirmisin?
Vuslatını göklerde aramak...
Bilirmisin?
Nasıl bir şeydir...?
Yıllar geçsede, unutmamak
Hep hatırlamak...
İşte ben o esenlik yıldızını...
İşte ben o umudun goncasını arıyorum...
Ben bulamadım ama..
Bulanlara bin selam yolluyorum.
Kayıt Tarihi : 11.7.2006 08:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!