Umut Yetiştirmek

Özlemle andığım
Zamanlardır çocukluğum...
Gökyüzü başka maviydi o zaman
Gün ışığı kalplere doğardı
Yeşertirdi umutları
Hayatı başka tanır
Başka bakardık
Üç çocuk memur maaşı
Bilirdik zor geçim...
Çok istesek de saçlı bir bebek
Ya da fırfırlı bir etek,
Söylemezdik…
Özenirdik ama suçlamazdık
Başımızı dik tutardık
Sobalı küçük bir evimiz
Herkese açık bir kapımız vardı…
Sofraya konan bir tas çorbaya
Çalarken kaşık
İçtiğimiz sıcacık sevgiydi..
Simit kokusuyla uyandırılırdık namaza
Babam uykulu gözlere ısrar ederdi
“Bir parça yiyin”
Kardeşlik kardeşceydi
Yürekten sevmeydi
Birlikte kenetlenmeydi
Aksini bilmezdik
Sorumluluk büyüklerde
Oyunlar oynardık
Büyümeyi, okumayı hayal ederdik
Çabaları fedakârlıkları bilip
Takdir ederdik
Anamıza babamıza
Dualar ederdik minik yüreklerimizle
Yüzleri asık oldu mu?
İçimiz sızlardı
Kaybetmek büyük korkumuzdu sevgilerini

Büyümeyi hayal ederken
Başka diyarlara yelken açtığımızı bilmezdik...
Acı veriyormuş büyümek habersizdik....
Baba ocağı, ana kucağı değil dünya
Sanmazdık…
Güneş yine doğuyor
Ama ısıtmıyor yürekleri
Filizlenecek umut yok…
Gökyüzünde kara bulutlar
Hüzünler, çığlıklar, zulümler
Geceler uyumak için değil
Karanlık yürekleri barındırıyor
Karanlık planlarda…
Bırakacak dünya yok çocuklarımıza
Temiz çiçekler yetiştirmek zor
Bataklıklarda….
Büyüdükçe beyinler
Küçüldü yürekler…
Para her şeyi alan bir meta
Et ve kemik yığını sokaklar
Kaybetmek kolay
Kaybetmek sıradan
Zor olan başkaldırmak
Zulme, karanlığa
İkiyüzlülüğe…
Baş kaldırmak
Sıradanlığa…
İnsanlığı hatırlamak…
Acıyor kalpler
Kalan duygu kırıntıları
Damlalarla dökülüyor gözlerden…
Yıkıntılar içinden bir çocuk…
Hayal kurmuyor, oynamıyor
Çığlığı yankılanıyor gökyüzünde
Bir parça ekmeğe satılan bedenler
Hesap soruyor sırça köşklerdekine
“İnsan olmak ne demek”
Kararan toprak
Kararan yürek
Kararan gökyüzü
Yağmur çağırıyor dualarla
Yağmur bekleniyor
Temizlenmek için
Yağmur bekleniyor
Tohumlar için
Yeni bir gün
Yeni umutlar yetiştirmek için

'Sevgiye Dair 'Şiir Kitabı'ndan-2009