Umut Veren Kadın Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Bakire toprakların bahar çiçeği, ey tarlaların al gelinciği
Bitmek tükenmek bilmeyen, şu yaşam kavgasında
Beklediğimiz aydınlık günler hatırına
Takılmayacağım uğursuz gecelerin
Zifiri karanlığına
Seni çok özlediğim
Umarım
Anlıyorsun beni
Bir bilsen bir bilsen
Her şafak kızıllığında, sana
Gülücükler yolluyorum, güne kanat çırpan beyaz kanatlı martılarla

Ne olur unutma, söküp yüreğimi sana verdiğimi o günleri
Bende senin yıldızımsı
Işık dolu
Gözlerini
O
Kaçamak bakışlarını
Newroz ateşi sıcaklığın
Yanaklarından dökülen gülüşünü
Ey şiirimin tanrıçası, ey özgürlük sevdamı çoğaltan kadın

İpeksi saçları gül, teni ıtır, elleri memleket toprağı kokan
Varlığıyla dolunaysız, mehtapsız gecelerden
Yarınlara
Aydınlık taşıyan
Hıçkırıklarıyla umutsuzluğu
Paramparça eden
Sevgi, sevda tutkunu
Bahar kokan kadın, unutma beni
Bende yaşadığımız acı, tatlı geçirdiğimiz o günleri
Bekle, kıran kırana boğuştuğum zindana rağmen geleceğim

Ne çok istiyorum kıyasıya ne çok, en sıcak duygularımla
Savaş olmayan bir coğrafyada
Huzurlu yaşamayı
Barışın hüküm sürdüğü
Topraklarda büyürken
Çocuklar
Güle oynaya
Ağız dolusu kahkahalarla
Şairler şiirlerini zindanlarda değil
Yeşil vadilerde, sahillerde, yaylalarda
Güzelliğin hükmettiği yerlerde yazsınlar diye

Ne çok istiyorum ne çok, kâküllerin şakağından süzülürken
Bakışların yine gözlerimde kalsın
Ellerin ellerimde
Şimdi senden çok uzağım
Tutsak olduğum şu zindanın köşesinde
Seni düşünüyorum, birde geçen o günlerimizi
Ben seni yaşarken yüreğimde, özgürlüğü umutla beklerken

Mehmet Çobanoğlu
05.03.2018
Silivri