Umut Ve Yarınlar Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Asırlardır, gönüllerde zamanlı ve zamansız çağlayarak bir avuç
Mavi umut kaynıyor
Her zaman
Darağaclarında
Zindanlarda
Hüzünlerde
Hep
Sevdayla, sevgiyle büyütülen
Umut

Bitmeyen acılara nispet edercesine tükenmeyen
Umut
6 Mayıs Şafağında
Ölümleri
Cihanı hüzne boğan
Deniz, Hüseyin, Yusuf'un
Elazığ Buğday Meydanı'nda
Dersim'li
Seyit Rıza'nın
Sivas'ta
Banaz'lı
Pir Sultan Abdal'ın
Ve
Derisi yüzülerek öldürülen
Seyyid Nesimî'nin
Topkapı Sarayında
Kementle boğularak öldürülen
Nefî'nin
Diyarında, alabildiğine umut yetiştirenleriz
Biz

Ana rahmine düşen, annesinden doğar domaz
Bebeğin ağlamayla
Emdiği
Çıplak memede
Ve
Lokmasını paylaşan
Yoksulların sofralarında çağladıkça çağlayan
Ozanların dilinden
Şairlerin kaleminden
Deyişlerden
Şiirlerden
İçimize, içimize damlayan
Yüreğimize kazdığımız
Ekmğin, özgürlüğün umudu dediğimiz
Umut
Bizim

Doğduğumuz topraklarda, bizi tükenmeyen dertlere
Düşüren
Zalim düzen
Sararıp dökülürken yaprak dalından
Gün gelir
Bu
Uzun yolculuğun sonunda
Kış'tan
Bahar'a geçilir
Toprağın altından
Filiz, filiz yeşeren tohum
Kardelen olur
Gül olur
Hayatın anlamına tat veren
Adına "umut" dediğimiz
Dalgalanarak halka, halka coşup gelen umut bizim
Kim bilir gün olur, gün gelir yarınlara ışık olacak umut gerçek olur

Mehmet Çobanoğlu
17.02.2024
Gürpınar