Dokundu biraz önce gecenin karanlığına
Fakir, yoksul, kimsesiz bir adam eliyle
Çığlığı araladı perdesini doğan günün
Yarın her şey değişebilir ümidiyle
Sustu sonra gömüldü tekrar karanlığa
Konuşmadı konuşturulmadı duyuramadı sesini tekrar
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta