Umut Ve İhtiras Şiiri - Ömer Temel

Sırtımıza binlerce umut aldık,
Diyar diyar dolaştık.
Yetmedi;
Her diyardan bin daha aldık.
Para,şan,şöhret bir sürü budalalık.
Meğer, hepsi emanetmiş,
Sahiplerine bıraktık.

Umutlarla yaşadık,Umutlarla yaşlandık.
Umut, yoksulun ekmeği,
Zenginin ekmek fabrikası.
Bir ekmekle,bir fabrika aynı,
İhtiyaçla,ihtirasa.
Birisi, ekmeğin ihtiyaçlısı,
Birisi,fabrika budalası.
Şu yaşamak dediğin muamma varya! ..
Aslında tam bir, Allah'ın belası.
Bazan bir çiçeğe,günlerce sevinir insan.
Bazan pırlantaya,dudak büker hızan kızı hızan.
Sıcak bir çay içmek için sıcak hayaller kurar,
Hamama götürürsün,bu kez sauna arar.
Bir tas çorbaya günlerce karnına taş basar,
Et yemeye kasap versen,döner mezbaha sorar.
Umut birileri için,kara gözlü has bir yar,
Birileri için de,harem dolusu kadınlar.

Aslında varya; Umut umut dediğin,
Dik bir başın ve birde,onurlu kimliğin.

06.11.2006