Umut ve Gece Şiiri - Erkin Babür

Gün yine battı, ay ve yıldızlar yine revaçta
Umut ettim geceden, kalır mı ki sabaha
Çaresizlik sükun etmiş, duygularsa savaşta
Vuruşuyorlar gecedendir, çıkacaklar mı sabaha

Geceden de karanlık sensiz şafağın ışığı
Yüreğim Umutlarımı besliyor, bükülmüş kaşığı
sen ki ayıbını bilmeyen, ben ki ayıbının da aşığı
Yağmurdan mı hüzünden mi gözümün yaşlığı

hangi suçun cezasıdır böylesine ağır ıstırap
hangi suçun cezası ölümden bile ağırdır
Hangi gözler ki aleviyle durgun suları kızdıran
hangi ağızdan çıkan söz bu denli ağırdır

bir od düşüp tutuşturdu yürekte hicranı
Sadece senin gözlerindeki kor söndürür
bir yol düşün, ucu bucağı hiç görünmeyen
yalnız kalpte başlayan, hiç geri dönülmeyen.

Alev hep aynı da pervanenin rüzgarı farklı
Aşık olan küstah da sevmeyen mi hep haklı
Yürekten çıkan köz dönüp de başımı yaktı
yok oysaki ziyanı, kalbimin dili acıyı tattı