Umut Ve Biz İnsanlar Şiiri - Mustafa Şah ...

UMUT VE BİZ İNSANLAR

Tohum toprağa düşer
insan ana rahmine...
Umut,
beyine.
başlar beklemeye.
Yeşerdikçe tohum
büyüdükçe cenin
hızlanır ümit,
heyecanlanır insan.
Nasıl geçer bilemez
saatler, aylar, mevsimler...
Sıralanır yıllar, yıllar.
Ümit hızlanır,
hayaller çeşitlenir...
Hep gerçekleşmesini bekler,
gerçekleştikçe ümitler
birer birer...
Kanatlanır,
uçuşa hazırdır,
hızlanır yüreği
vurur güm güm
güm de gümgüm...
Ümit varsa,
vardır insanoğlu.
Hava ile dolar,
akciğerleri,
beyni gelişir,
düşünür dimağı,
düşünür, düşünür:
kovar kötülükleri,
öfkeyi, kini, nefreti...
Yerleştirir
durmaksızın
saygıyı, sevgiyi,
dayanışmayı...
İstemez sömürüyü,
yalanı, dolanı, talanı...
Olsun birlik,
gerçekleşsin dirlik,
tutuşsun el ele,
yürek yüreğe
yürüsün
korkusuzca geleceğe...
umutla,
inatla
her şeye karşın
dirensin karanlığa
kavuşsun insanlar;
aydınlığa, barışa
en önemlisi
ekmeğe, özgürlüğe;
her çeşitten rengiyle,
her tür inanışıyla,
soyu, sopuyla,
felsefi düşüncesiyle,
ümidiyle.
20 Eylül 2016/ Mustafa Şahin- İskenderun.