Umut ve Azim Şiiri - Şirkan Hatay

Kapkaranlık bir gece düşünki ve sen yolda kalmışşsın!
Işığın da, azığın da yok ve herkesten uzaktasın!

Sapmşsın yanlış bir yola, ne gelir elden kayıpsın!
Teselli edecek bir yoldaşın da yok, yapayalnızsın!

Korku ve endişe bütün bir benliğini kaplamış!
Sert rüzgar, tipiyi yüzüne savurmaya başlamış!

Kurt ulumalari her yanda yankılanırken!
Kendi nefesini ensende hissetmeye başlamışken!
Şartlar aleyhinde birleşip Savas acmışken!
Bütün Bir gelecegin cepecevre kusatılmışken!

İradeni ve azmini bırakıp teslim mi olacaksın?
Yasli anana, hasta babana kimler baksın?

Kalk yürü! Koş ve mücadele et ölesiye!
Olum de oldurmez yoksa seni, korkaksin diye!

Öleyim de kurtulayım diye ümitsizliğe kapılmayasın!
Çekersin bir de üstüne gazabını yüce Hakkın!

Şartlara hükmü geçendir o, ferah tut kalbini!
Kaybedenler ancak Allahın rahmetinden keser ümidini!

Soğukmus, karanlikmis, pesetme, sabret!
Sevdiklerinin gözlerindeki mutluluğu hayalet!

Ellerim dondu, Ayaklarımı hissetmiyorum, unut!
Bak şimdiden sana gülümsemeye başlamış umut!

Azmettikce, verdikce iradenin hakkını!
İnan bana kucaklayacaksin aydınlık yarını!

Yürüdukce, mücadele ettikçe ilahi inayet yetişecek!
Herkes seni bekliyor, ellerinde bir demet çicek!