Umut Var İçimde Ama Nasıl

Umut var içimde, ama nasıl,
Bazen bir çocuğun kanayan yüzündeki tebessüm gibi,
Sonsuz bir gökyüzünde kaybolan kuşlar gibi,
Hüzünle sarar insanı, ama yine de var.

Düşlerim yorgun, ellerim soğuk,
Yolun sonu hep görünmeyen bir sis gibi,
Bırakıp gitsem de ardımda izler kalır,
Bir adım daha atsam, belki kaybolurum, kim bilir?

Hayat bir akor gibi, kırık dökük,
Ama her notasında bir umut gizli.
Belki de en derin acı,
En güzel şarkıyı doğurur içimizde.

Bir kuytuda, sabahın ilk ışığında,
Uyanıp gülümsemek gerek belki de.
Dünyayı sevmek, bazen en zorlu savaş,
Ama umut, içimizdeki tek gerçek kalır.