Açlıkla yoğrulmuş bedenler var burada,
Yoksulluk bir gölge gibi düşmüş sokaklara
Çocuk elleri, oyun değil, iş tutar kara dünyada,
Fakirlik kambur gibi, omuzlarına binmiş yük insanlara
Gözleri kamaşmış umutlarla dolu değil, yorgun bakar etrafa
Sömürülen emeklerle dikilmiş binalar var her köşe başında,
Açgözlü yöneticiler, doymak bilmez hırsları dorukta
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta