Umut Var Hala Şiiri - Veli Pan

Açlıkla yoğrulmuş bedenler var burada,
Yoksulluk bir gölge gibi düşmüş sokaklara
Çocuk elleri, oyun değil, iş tutar kara dünyada,
Fakirlik kambur gibi, omuzlarına binmiş yük insanlara
Gözleri kamaşmış umutlarla dolu değil, yorgun bakar etrafa
Sömürülen emeklerle dikilmiş binalar var her köşe başında,
Açgözlü yöneticiler, doymak bilmez hırsları dorukta
Çalınan emekler, toprağa düşer gözyaşı damlalarıyla,
Açlıkla baş edemeyen bedenlerden bakmazlar yükselen çığlıklara
Yoksullukla ezilmiş yürekler gömülmüş ağıtlara
Doymayan aç gözler, gökyüzüne bakar umutla.
Her yerde üniversite, ilim yerine işsizlik üretir okuyana
Toprak ana çaresiz değil, umut filizleri de yeşertmiyorlar burada
Fakirlik bir örtü olmuş sanki vatana
Düşkünlükle, umutsuzlukla bakma artık yarınlara
Gel, el ele son verelim umutsuzluğa
Yine de umut filizleri ekelim yaşama
İsyanı hisset, içindeki ateşi yak, düş yola
Umudu filizlendirir, insan içindekini haykırsa