Umut Vapuru Şiiri - Abdül Mecit Erdoğan

Yarenler benim adım Umut Vapuru.
Bozkır enginidir her daim yolum;
Çıkışım Taşkent’tir, varışım Çeltik.
Yüküm umuttur, ağyar taşımam.
Yırtık arzda salınırım, güvertem kuru.
Kar beyaz tuzadır selamım.
Ten rengi buğdaylar el sallar bana,
Uzak diyarlara yar olmuş elvan,
Rüzgârlar savurmuş pembeyi, moru.
Serabın suyuna dümen kırıp da,
Hüyük’ten Çumra’ya umut taşırım.
Kavruk suratlar yolumu gözler,
Zira benim adım Umut Vapuru.