Karabasan gibi çöküyor üzerime sensizlik,
Geceleri ansızın beni boğar gibi..
Kurumadı gözyaşlarım,
Kırıldı gönül bağlarım,
Yıkıldı bedenim, tükendi umutlarım.
Titriyor ellerim, titriyor dizlerim.
Adını andıkça yanıyor içim.
Birgün uzaklardan,
Sesimi duyuramazsam sana.
Sakın üzülme, belki çoktan gömülmüşüm
Mis kokulu çiçeklere, hayat veren toprağa.
Hasretine dayanamayıp
Toz pembe hayallerimiz vardı bizim.
İçinde küçücük umutlar besleyen,
Yaşama direnci veren sevgilerimiz.
Mutluluk hevesi yaşayan duygularımız.
Bazen öyle güzel bir söz söylerki insan.
Bütün hayatın güzelliğini anlatır.
Kafamda binlerce soru.???
Soruma bulacağım cevap,
Beni ikna etmeli,
Nasıl anlatılır aşk ?
Korku mu ?
Cesaret mi ?
Sensizliğin acısını tarif et deseler, ?
Öksüz kalmış bir çocuğun acısı gibi derdim.
Hiç gelmeyecek birinin yolunu gözlemek,
Olmayacak dua'ya amin demek kadar zordur.
Her gidişin ayrı bir, hüsran yüreğimde.
Özlemin yara olup, duruyor kalbimde.
En derin yerimden vurdu
Beni o son gidişin.
Oysa her gidişini izlerken,
Parçalanmış bedenlerde iz bırakmak,
Sevmesini bilmeyenlerin işidir.




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!