Umut Ülkesi Şiiri - Ahmet Hakan Özbeki

Yürüyorum
Belki geleceğe belki geçmişe
Yolun sonunda umut var diye umutlanıyorum
Gözüm kapalı etrafım karanlık
Peki nereye gidiyorum
Ben de bilmiyorum
Çok hançer yedim sırtımdan
Çok o kadar çok ki
Sanki yine biri arkamdan vuracak gibi
Titriyorum,korkuyorum
Önümde büyük çukurlar
Yol ıssız
Göl ıssız
Gönlüm ıssız
Gönlüm;dağlandı
Soldu,sollandı
Tık yok ne ses ne seda
Tek duyduğum ses
Ayak sesleri
Korkularımın,geçmişteki hatalarımın
Bir ses bekliyorum
Gel buraya burası umut ülkesi
Gel gel sen de
Ama olmuyor işte
Kimse gel Ahmet Hakan
Sen de gel demiyor diyemiyor işte