kendimden kaçmak istiyorsam da
umut tutuyor beni,
kalmasa da hayatta tutunacak hiç bir dalım
ve kalmasada yaşamak için bir neden
umut tutuyor beni.
tarif edemediğim ve yaşayamadığım bir hayatın içinden
gözlüklerimi çıkarsam da çıkarmasam da
hep aynı baktığım yer.
kızıl bir güneş ve ardınca karanlık.
ya bende bir tuhaflık var bilmediğim
yada gerçekten tuhaf bu insanlık...
sarıldığım umutların hatrına nefes alıyorum
birde sarıldığım insanlar olsa!
ben bu yalnızlığın içinde kayboldum
oysa kocaman bir dünyada
kocaman caddelerde
koca koca gölgeler sarıyor etrafımı.
kendimden kaçmak istesem de
korkuyorum yitip gitmekten
bunaldım artık bu yalnızlıktan
çok bunaldım terk edilmekten.
Alnıma bir kurşun sıkıp gitmek istesem de dünyadan
duygular avutuyor beni,
kaçıp gitmek istesem de kendimden
umut tutuyor beni.
24 ocak 2008
BEDO
Kayıt Tarihi : 24.1.2008 13:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bedirhan Fani](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/01/24/umut-tutuyor-beni.jpg)
TÜM YORUMLAR (18)