Umut Tükenmez Şiiri - Gülden Işık

Efkar çiçekleri açıyorken içimde,
gözyaşlarım goncaya durur.
Sabahsız geceye kaçar uykum gizlice,
yoldaşını arar umudum.
Akşamın hüznüne sarılan hasretimle,
zamanların rengi açılır.
Yağmur ardındaki toprak kokusu gibi,
yaşamayı bekler sürurum.

Ruhumu inciten güvendiğim dağlar mı,
yoksa ben mi dağlarım sandım.
Yaşanmış gençliğim korkusuzdu yarına,
bugünümü hiç tanımadan.
Hep kendikendime büyütürken sevgimi,
şiirlerin sihrine bandım.
Kara çalındıkça bahta kader eliyle,
yeşillendim mavi sarıdan.

Dolunaylara da bel bağladığım oldu,
ışıklarım bir bir söndükçe.
Üşüyen yüreğim ermedikçe feraha,
beklemeler sabıra koştu.
Gölgesiz yürüdüm ötesindeki sen'e,
seninleydim benden gittikçe.
Biliyordum ki aşk kavuşmadıkça büyür,
şikayetin cepleri boştu .

Zonguldak...