Paçaları kısa pantolonum mavi önlüğümle ilkokula başladığım
ilk okul günümde yağmurlu bir havada kendi ıslanırken
yüzünde bir tebessümle küçük şemsiyesini bana tutarken
aşık olmuştum güzel anneme,
bisikletimden düşünce dizimdeki acıyla bir an kapanan gözlerimle
anne diye bağırmıştı yüreğim,
Annemi Kaybettiğim Gün Kayboldum Karanlıklarda..
ve Sen Sevgili;
Bir Tutam Işığını Çok Gördün Bana en Çok Sana İhtiyaç Duyduğumda...
benden daha iyilerine layıksın dedin ve gittin;
yıllar geçti ve ben hala yalan söylemede senden daha iyilerine rastlamadım...
Seni affetmemi bekliyorsun;
oldu ki döndün bana ve ben,
ceplerimideki onuru gururu çıkarttıp koydum bir masaya,
sende üzerindeki ihaneti çıkarıp astın duvara..
Şimdi soruyorum sana?
Cepleri boş bir adamla çıplak bir kadın mutlu olabilir mi bu yaşamda...
Dilim susmuş gözlerim sana susamışken
duygusuzsun deyip çekip gitmiştin o gün benden,
peki giderken benden ve sırtın bana dönükken
nasıl görebilirdin ki sevgili yerçekimine değilde
gidişine yenik düşen dizlerimin üzerine çöküşümü?
ve kirpiklerimin ardından özgür bıraktığı gözyaşlarımı..
Sessiz olanların benim,
sesli olanların senin avuçlarındaki bir alfabeydik biz
ve yalnızca biraradayken anlam verebiliyorduk her kelimeye..
gittin;
ve ben avuçlarımdakilerle artık Anlamsız ve Sessiz biriyim...
..bir kadın yavru bir serçe gibidir; onu sıkarsanız ölür, bırakırsanız elinizden uçar başka ellerde yaşar..
neden mutlu değilim acaba;
bitip giden her kışın ardından kışlıklarımı çekmecelere kaldıran annem,
bitip giden senin ardındanda mutluluğumu çekmecelere kaldırdı...
olmadı sevgili;
ben her kirpiklerimin birleşmesinde
kiracısı olduğum yüreğinin ev sahibi olma düşünü kurarken,
sen en soğuk kış günlerinde beni düşümün kapısına koydun…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!