Umut Trenleri Şiiri - Karahan Yılmaz

Umut trenleri geçerdi sessizce içimden
El sallardı kalbim her sabah peşlerinden
Öyle kadınlar tanıdım
öyle kadınlar sevdim ki
Sevda damlardı baktıkça gözlerinden

Gönül göğümde yağmura hasret buluttular
Aşkları gibi kendileride hırçın birer çocuktular
Ruhumun ilişilmemiş vadilerinde her akşam
Sevdiler, sevildiler ve sessizce kayboldular...

Sıla, yağmur, Güller, pervin derken
Başlardı içimde med cezirler yeniden
Ve sokulurdu yalnızlık gemileri limanlarıma
Bir yıldız daha ayartmak için gecelerimden

Sanki ezberlenecek birer şiirdiler
Sessizce gelip ansızın gittiler
Ve ruhumun çöllerinde her gece
Bir yıldız kadar uzak
Bir vaha gibi gerçektiler..

Cevapsız sorular sordum yıllarca kendime
Her güzelde yeni bir aşk aradım kalbime
Öyle kadınlar tanıdım
Öyle kadınlar sevdim ki
Aşkları haritamda unutulmuş birer ülke..

Nisan 2005 - metz