Dudakta manasını kaybeden kelimeler
Bilemem hangi zaman 'mutluluğu' heceler
Sabahı beklerken güneşi yutan geceler
Boğar ışıklarını her lahza birer birer
Bahar kondurur ömrüme veda busesini
Yaşayamadan geçip giden gençliğim gibi
Üşür elimden tutunca yazın da elleri
Ne varlığım bir gerçek ne yokluğum belli.
Hayat istasyonunda duran son tren de kaçar
İçinde umutlarım ve de yarınlarım var
Mavi dumanı ta gün batımından tüter
Lakin ne yetişecek gücüm ne takatim var..
Kayıt Tarihi : 17.4.2004 21:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!