Tren yolu hüzün kokar,
Kıvrılarak uzaklaşırken tren,
Kıvrım kıvrım burulur miden.
Uzaklaşan teren değil, hayatındır.
Trene koyup gönderdiğin, umutların.
Geleceğin, hayallerin.
Tren rayları boş nicedir.
Giden umuttan bir haber yok.
Getir tren ne olur,
Nereye götürdüysen, benliğimi,
Ruhumu, hayatımı geri ver.
Yapraklar soldu, döküldü,
Kaç bahardır.
Hiç olmazsa son baharda getir,
Aldığın hayatımı.
Sen getirmezsen onu bana,
Bil ki ben gideceğim ona,
Son tren yolculuğum olacak belki ama,
Hiç olmazsa kavuşacağım ben ona.
Kayıt Tarihi : 29.12.2008 18:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!