umut tomurcuğu açmıştı kollarını dünyaya,
pek bi şendi, heyecanlı ve coşkulu,
karşısına dikilenlerin hiçbiri nedense benzemiyordu hayallerine,
ne acıyı düşlemişti, ne kaybetmeyi, ne de karalanmayı,
dikmişlerdi ya onlar bakışlarını, kaşlarını çatarak,
umut tomurcuğu henüz açmadan solup gitmişti…
Dağların dorukları dumanlı olur
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Devamını Oku
Geriye dönmez savaşçılar...
Fırtınayla yıkanmıştır ömürleri
Karla yıkanmıştır yüzleri...
Bu yüzden asla vedalaşmaz
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta