umut tomurcuğu açmıştı kollarını dünyaya,
pek bi şendi, heyecanlı ve coşkulu,
karşısına dikilenlerin hiçbiri nedense benzemiyordu hayallerine,
ne acıyı düşlemişti, ne kaybetmeyi, ne de karalanmayı,
dikmişlerdi ya onlar bakışlarını, kaşlarını çatarak,
umut tomurcuğu henüz açmadan solup gitmişti…
Kayıt Tarihi : 27.3.2013 14:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!