Umut Tohumları Şiiri - Kutsal Çakıroğlu

Yeni bir günde güneşin o hüzünlü ve hüzünsüz duyguları günün ilk ışıklarıyla üzerine doğarken ruhunda oluşan umut tohumunu ekersin güne.... çiğ tanelerinin üzerine düştüğü yeşeren her bir yaprağında kendini bulursun.. çiğ tanelerinin üzerine düştüğü, nemlenen toprağın mis kokusunda, ve yeşil cimenlerin üzerindeki kristal gibi su damlalarındaki aydınlığını görmek kadar güzel birşey düşünemezsin....hayata kendi gönül aydınlığını ve karanlığını görebilmek için bir pencerenin kapalı veya acık camlarının ardından bakarken yüreğinin ve şehrinin yeşermiş,solmuş örtüsünün üzerine bardaktan boşalırcasına yağmurlar,fırtınalar,karlar yağarken,yeşeren bir ağacın yapraklarıyla çiçekleriyle rüzgarda nazlı nazlı salınışını toprağa düşmüş her bir umut tohumlarının tekrar yeşerecek umutlarını düşlersin

Bir hazinli ses duyulur
O derinlerden gelen
ve özlemli yanık içten
Toprağa düşmüş tohumun
sessizce kısık sessiyle
Yağmurlara türküsüyle

Düşleri hayalleri ve
özlemleri vardır
Yeşerecek boy verecek
rüzgarlarda salınarak
Filizlenecek başak başak
Toprağın altında o umutla
yeşermenin öyküsüydü bu...

Ama nerden bilsin ki
bir gün yarım kalacak
Tohumu kıskandı güneş
Her yanı kasıp kavurdu
Rüzgârlar bile istemedi
yağmur bulutlarını
Hayallerini bir bir
öylece savurdu...
Hepsi birlik oldular
Hasret koydular
tek bir damlaya
Ve O
yeşeren
Umutları
Toprak oldu