Umut Suya Düştü Şiiri - Adnan Bal

Umut suya düştü gülmüyor yüzüm
Neşeyi gurbete taşıdı hüzün
Ağzından bal olup damlayan sözün
Kulağımda çınım çınım çınlıyor

Bir mana kalmadı kış ile yaz da
Anlam değişmiyor çok ile az da
Düzen bozuk akort tutmuyor saz da
Ne çalarsan dınım dınım dınlıyor

Açım sana su ve ekmek aş gibi
Kalbim kar altında donan taş gibi
Özlem gözlerimde yağmur yaş gibi
Adın ansam çağıl çağıl çağlıyor

Etrafımda koşuşturan şebekler
İsmim duysa belinleyen ödekler
Düne kadar yalladığım köpekler
Ardım sıra hırım hırım hırlıyor

Asalı musalı seyrolan filim
Firavun suyunda boğulur nilin
Lal olmuş gerçeği söylemez dilin
Mazlum olan inim inim inliyor

Adnan Bal -Uşak -2008-Ocak